Zaterdag 15 juni: Oostenrijk

We reden om 5.45 uur in de regen uit Haarlem weg. Het rijden verliep allemaal erg soepel. Aan het eind van de dag werd het wat drukker op de weg en was het veel remmen en weer optrekken. Bij Duitsland werd het droog.

Onderweg  wilden we de Highline 179 meepakken, een 114 meter hoge loopbrug bij Reutte langs de B179. De brug lag op de route en was inderdaad zo indrukwekkend als we dachten. Het was alleen bewolkt en het ging regenen toen we de auto uitstapten. We besloten toen dat we de brug wel aan het eind van de vakantie zouden doen in de hoop dat het dan wat helderder weer en droog zou zijn. Uiteindelijk hadden we op de terugweg niet zo veel tijd en staat de brug dus nog op ons lijstje voor een andere keer. We hebben hem in elk geval gezien.

Om een uur of half 6 kwamen we aan bij hotel Rauthof in Kematen in Tirol. We hadden een eenvoudige maar prima kamer met balkon en uitzicht op de bergen.

Nadat we onze spullen in de kamer hadden gezet liepen we even het dorp Kematen in. Het was een nogal suf dorp waar niets te doen was.

Tegen sluitingstijd konden we nog net iets te drinken kopen in de plaatselijke supermarkt en toen we doorliepen richting kerk zagen we dat daar iets aan de gang was. Er stond een heel schuttersgilde klaar en na een kwartier begon er een kerkdienst. Die bleek ter gelegenheid van 25 jaar priesterschap in het dorp te zijn. We besloten even te wachten om te kijken of dat gilde iets ging doen. Dat duurde heel lang. Mensen verdwenen in de kroeg en kwamen weer terug, leken te wachten en sommigen gingen de kerk in. Dat kerkje was afgeladen vol. We hebben even staan luisteren naar en vrij indrukwekkend koor met blazersbegeleiding. Daarna begon het gilde zich weer te verzamelen en nu ook met muziekinstrumenten.

Nog maar weer even wachten dus. Volgens een van de mannen had de dienst al lang klaar moeten zijn, maar het duurde zo nog een half uur voor ze zich op gingen stellen en de kerk uitging. De band speelde en het gilde presenteerde zich. De burgemeester en nog wat belangrijke mannen inspecteerden de wacht en er werd gevuurd door de geweren en een kanon achter het plein.

Na een tijdje hadden we het wel gezien. We liepen rond half 8 terug naar het hotel in konden nog net een plekje krijgen in de drukke eetzaal. Het was zowel buiten als binnen behoorlijk warm. Ik denk dat het zo'n 28 gaden was buiten. Het zou nog zeker 14 graden warmer worden deze vakantie, maar dat wisten we toen nog niet. Na een paar spetters regen koelde het wat af af. 's Nachts heeft het even geregend en gewaaid en er was een beetje bliksem, maar het voorspelde onweer bleef achterwege. Het eten was ok. Prima frites, een saladebuffet met vooral veel zuur, goed gebakken schnitzel en lekkere cordon bleu.

Na het eten waren we zo moe dat we even op het balkon hebben gezeten, gedoucht hebben en om 22.00 uur lagen we in bed. Het was enorm warm in de kamer en we hebben dan ook niet zo goed geslapen.

Zondag 16 juni: camping Perticara

Wat een fantastisch ontbijt kregen we in dit hotel. Maarten vond de specialiteit van de chef erg lekker: yoghurt met geraspte appel, banaan, muesli, rozijnen. Veel keus in verse broodjes, uitgebreid assortiment beleg, heerlijke zalm en er was melk uit de bergen. Het gebak was niet bijzonder, maar de rest was echt erg goed.

We gingen om half 8 ontbijten en reden rond 8.45 uur bij het hotel weg. Via de oude Brennerpas reden we naar Italië. Dat is een mooie route en prima te berijden. Er stroomde een groot gedeelte van de route een prachtig riviertje langs de weg. In Italië was het minder lekker rijden. Veel bumperklevers en steeds remmen. We moesten een paar keer file rijden en konden ook wat files omzeilen. Bij Affi bij Vernona zijn we van de weg gegaan om vlakbij een winkelcentrum een pizza te eten bij pizzeria Da Carlina. We bestelden een pizza met ansjovis en tonijn en een pizza carbonara met ei en spek. Niet fantastisch maar wel een prima plek voor een snelle tussenstop langs de snelweg.  Rond 14.45 uur zaten we weer in de auto. 

Na een verder prima rit met een paar korte stops onderweg reden we om 6 uur camping Perticara op. We werden warm onthaald en we mochten zelf plek uitzoeken op het panoramaveld. We kozen een plek met prachtig uitzicht over het dal. De camping was erg vol, maar last van drukte hebben we niet gehad. We hadden genoeg ruimte op ons veld en ook bij het sanitair hoefden we nooit te wachten. De sfeer op deze camping was ook heel prettig. Dit is typisch zo'n camping waarvan je je kunt voorstellen dat mensen er meerdere jaren komen.

We zetten snel de tent op en lagen 3 kwartier later in het inmiddels lege zwembad. Wat een feestje. Omdat er in de buurt niet veel zat aten we in het restaurant van de camping. Het terras van het restaurant heeft een erg mooi uitzicht over de camping en het dal en we zaten er heerlijk.

We aten crostini en gefrituurde ravioli met vulling van spinazie en kaas en nog andere vulling die wat kruidiger waren met bovenop wat zout. Erg lekker. Daarna wat weeïge gevulde pasta met salie en boter en gevulde pasta met burrata en truffel.

Terug bij de tent was het half 10 en waren we zo moe dat we nog even naar de vuurvliegjes op het veld gekeken hebben en daarna zijn gaan slapen.

maandag 17 juni: Novafeltria en San marino

Het was gisteren nog best warm toen we naar bed gingen maar 's nachts koelde het lekker af. We hebben zelfs de fleecedekentjes gepakt, omdat het te fris werd. Om half 8 smoorden we de tent alweer uit van de hitte. Het sanitair op de camping is prima. De douches zijn wel wat warm, maar hebben een goede straal en je hebt veel ruimte. Ik vind het niet perse heel handig dat de wc en een wastafel in de doucheruimte is. Het is niet echt lekker als er iemand naast je zit te poepen als je onder de douche staat.

We haalden de bestelde broodjes bij de receptie en hadden gelukkig een doosje vache qui rit van huis meegenomen voor de zekerheid. Dat kwam goed van pas, want een supermarkt is hier niet heel dichtbij en we hadden geen boodschappen gedaan onderweg. We hadden ook nog lekker een bak kersen van thuis.

Het was al best warm, maar in de schaduw van de tent was het goed te doen. We hebben even zitten lezen en een plannetje gemaakt voor de komende dagen.

We begonnen met naar de markt in Novafeltria. Dat plaatsje ligt op 10 minuten rijden van de camping. De markt is er iedere maandag tussen 8 en 12 uur en we waren er rond 11 uur. Parkeren was niet zo makkelijk en we belandden op een plek waar je een half uur mocht staan. Als er blauwe strepen om de vakken staan is het betaald parkeren. Je kunt je Nederlandse parkeerkaart gebruiken. We dachten dat we niet zo lang nodig zouden hebben op zo’n dorpsmarktje, maar het was toch een stuk groter dan we dachten.

Er waren voornamelijk kramen met kleding en schoenen, een paar groenteboeren en biologische kraampjes met kaas, honing en olijfolie, een kar met gebakken inktvisjes en een kar met porchetta. Daar waren we wel nieuwsgierig naar maar hebben we nog even voorbij laten gaan omdat we vrij riant ontbeten hadden.

Na de markt reden we een half uurtje door naar San Marino. San Marino is een kleine republiek met ruim 30.000 inwoners. De republiek is geen lid van de Europese unie, maar ze gebruiken wel de euro als betaalmiddel.
We wilden eigenlijk bij de kabelbaan parkeren maar daar zagen we niet direct een parkeerterrein. Achteraf bleek het parkeerterrein 11 te zijn. Met de kabelbaan kun je in 2 minuten vanaf de parkeerplaats naar het centrum van San Marino.
We reden verder door naar boven zonder goed te weten hoe we verder moesten. Bij parkeerplaats 9 besloten we te parkeren en dat bleek een prima keus. Er was een parkeergarage en dat is dus een stuk koeler dan parkeren in de volle zon. San Marino ligt behoorlijk hoog op een soort eenzame hoge rots. Het is dus een pittige klim naar boven. Voor een paar euro kun je met de eerder genoemde kabelbaan; er rijdt een treintje en wij konden vanaf de parkeergarage met de lift naar boven. De poort van de stad wordt nog steeds bewaakt.

Ook boven in het centrum is het flink klimmen door de steile smalle straatjes. Er zijn veel (toeristen)winkeltjes in San Marino en je kunt er belastingvrij winkelen.

We deelden een pizza met ham op een terras met prachtig uitzicht en klommen door naar de La Cesta toren, een burchtachtige toren waar sinds 1956 een wapenmuseum in gevestigd is. Maarten vond het interessant; ik was er vrij snel uitgekeken.

Toch was het ook voor mij leuk, want het uitzicht vanaf de diverse punten op SanMarino, La Guaita en de omgeving met aan de ene kant de heuvels en aan de andere kant in de verte de zee was prachtig.

Je kunt helemaal naar boven tot op de toren en dan sta je op het hoogste punt van San Marino. Ongeveer op 750 meter boven de zeespiegel. Vanaf de top van de toren kijk je op de oudste van de drie torens van San Marino: La Guaita.

Het was best bewolkt, maar ook flink warm en na al dat klimmen in de warmte hadden we wat hoofdpijn. We besloten dat het genoeg was voor vandaag en reden naar het winkelcentrum in de buurt om daar boodschappen te doen voor een barbecue vanavond. 

Het winkelcentrum Azzurro ligt op 10 minuten rijden en is niet zo interessant. De meeste winkels zijn verdwenen en het is een wat troosteloze toestand. Het ziet er nog wel mooi onderhouden uit, maar met al die leegstand is het toch een wat somber gezicht. De supermarkt was wel prima.

Terug op de camping zijn we eerst gaan zwemmen en daarna is de barbecue aangegaan. We zijn zo’n 2,5 uur bezig geweest met de paar stukjes vlees die we hadden, want het duurde eindeloos voor de briketten op temperatuur waren op onze kleine barbecue. We hadden beter gewoon houtskool kunnen gebruiken.

Het was al donker toen we klaar waren. Intussen hebben we heerlijk zitten lezen met een koud drankje ernaast. Het is met de hitte overdag erg fijn dat er op deze camping een koelkast met vriezer is waar bijna niemand gebruik van maakt. Waarschijnlijk doordat er hoofdzakelijk caravans staan hier en het een enorme klim is naar zwembad, restaurant en receptie en koelkast.

Om 22.30 uur waren we zo moe dat we naar bed zijn gegaan. Het koelde enorm af vanavond. In mijn joggingbroek met shirt met lange mouwen was het eigenlijk net niet lekker meer. We hebben dus de lekker warme grote slaapzak maar gebruikt vannacht. Natuurlijk keken we eerst nog even vuurvliegjes. Ze kwamen niet zo heel dichtbij maar het leken wel net elfjes die over het veld vlogen. Sprookjesachtig mooi.

dinsdag 18 juni: San Leo en het mijnmuseum

Vanwege de warmte zaten waren we al om 7 uur op.De temperatuur loopt overdag op tot boven de 30 graden en de lucht is strakblauw.  De broodjes die we op de camping bestellen zijn niet heel erg lekker. De binnenkant is prima, maar er zit een vrij dikke droge korst omheen. De gekookte ham die we gisteren hadden gekocht voor het ontbijt was wel heel erg lekker.

Deze foto maakten we onderweg naar San Leo, een erg mooi plaatsje boven op een heuvel. Je kunt er goed op zien dat het een hele klim is van onze tent (bij de pijl) naar het zwembad dat een stuk hoger ligt.

San Leo is een schattig klein plaatsje dat je vrij snel gezien hebt. Er was nog een fort bovenop de berg, maar dat was een kwartier traplopen en dat hebben we gezien de tijd en de hitte laten zitten. 

We waren er rond 11 uur en na rondgekeken te hebben hebben we even op een terras gezeten. 

Maarten bestelde er de lekkerste ijskoffie van de vakantie gedronken. Vier oudere Engelsen naast ons hadden diezelfde koffie en die zag er zo lekker uit dat Maarten dat ook wilde. Die Engelsen vonden de koffie ook fantastisch, want die bestelden gewoon nog zo'n koffie met veel ijs terwijl ze wat beschaamd om zich heen keken of niemand dat zag. Erg grappig.

Na de koffie gingen we in een bus zitten omdat Maarten had gezien dat je ook met een bus naar het fort kon. Dan wilden we het wel. Toen Maarten aan een vrouw vroeg of ze een kaartje had gekocht zei ze dat ze van een tour waren. De bus bleek ook helemaal niet naar het fort te gaan, maar naar beneden aan de berg. De reisleider drong er erg op aan dat we bleven zitten want het was geen enkel probleem als we mee zouden rijden. Toen we uiteindelijk de kans kregen om uit te leggen hoe het zat en dat we dus niet helemaal de berg af wilden leek het hem toch ook wel beter als we er uit gingen. Om 12.15 uur hadden we het wel gezien en gingen we terug naar de camping. Omdat we vrij vroeg waren en onderweg niets te lunchen zagen hebben we op de camping een tosti gegeten. Niets bijzonders maar voor € 2,50 een prima lunch. 

Na de lunch hebben we even gezwommen en bij de tent de tarp opgezet. Dat gaf een beetje broodnodige schaduw. Ik heb even de afwas gedaan en Maarten gelezen. Toen was het al bijna weer tijd om te verzamelen voor de excursie naar het zwavelmijn museum waar we ons voor opgegeven hadden. We vertrokken om 15.45 uur in colonne vanaf de camping naar het museum, nog geen 10 minuten rijden. Het museum kostte € 4,50 en wij vonden het niet echt interessant. We hadden ook een beetje pech. De groep werd in tweeën verdeeld en groep 1 kreeg een rondleiding van de eigenaar van de camping en de tweede groep (waar wij in zaten) van een meisje dat niet zo goed Engels sprak en vooral heel saai vertelde. Er was een tentoonstelling van gesteentes en mineralen en daarna ging het over in het zwavelmijn gedeelte. 

Je zag veel attributen van de mijnwerkers en kreeg heel globaal een beeld van hoe het eraan toeging in de mijn. Het was binnen in de mijn 45 graden en ze werkten dan ook met zo min mogelijk kleren aan. Het stonk er, was er donker en stoffig. Toen de mijn gesloten werd werd het dorp Perticara een stuk kleiner doordat de mijnwerkers op andere plaatsen aan de slag gingen. Nu zijn er nog maar 200 inwoners over. Met een vol bezette camping verdubbelt dat aantal.

Na het museum stopten we nog even bij Spaccio della Miniera, een boerderijwinkel waar vlees en zuivel uit de omgeving verkocht wordt. We kochten er truffelgrot kaas die erg lekker was en wat lekker vlees voor op de barbecue. Deze keer barbecueden we met een mix van kolen en briketten. Qua hitte was dat veel beter. We waren nu om 8 uur klaar ipv 10 uur. Maarten repareerde een kapotte tentstok en ik schreef mijn verslag. Nadat de zon rond 21.00 uur achter de heuvels verdween werd het snel frisser al was het lekkerder dan gisteren. We waren allebei moe en lagen al voor 22.00 uur in bed. Dat doen veel mensen op de camping. Door de warmte is iedereen er ook al vroeg uit.

woensdag 19 juni: Rimini

Om 7 uur sudderden we de tent uit. We zijn dus maar gaan douchen en dronken een kop thee voor de tent. Het was weer bloedheet vandaag. Vanmiddag was het 36 graden. We reden naar de markt van Rimini die voornamelijk bestond uit kleding. Niet zo interessant dus. We ontbeten er met een broodje porchietta. Erg lekker, al was het broodje weer wat droog aan de buitenkant. We dronken wat op een erg heet terras en liepen even over de overdekte versmarkt die wel erg leuk was.

Daarna wilden we naar het strand. Dat was een ware verschrikking. Maarten schampte met zij nieuwe auto bij het parkeren langs een paal waar hij even van moest herstellen en de zee was bijna niet zichtbaar door de enorme hoeveelheid strandbedden. Ieder stuk strand was afgebakend en daar kon je alleen op een bedje liggen. Ik had daar wel over gelezen maar in mijn verbeelding was het minder erg. Nu snap ik ineens wat er met vrij strand bedoeld wordt. Op de afgebakende stukken strand mag je niet zomaar op je handdoek gaan liggen en op vrij strand mag dat wel. Die stukken zijn echter vrij zeldzaam in de wat drukkere plaatsen.

We besloten al snel dat we hier dus niet gingen zwemmen en zochten naar een visrestaurant. Dat viel ook niet mee. We aten een niet zo heel erg lekker ijsje en gingen daarna zitten in de enige zaak waar nog meer mensen zaten. Het was overigens niet erg druk op het strand. Het seizoen moet hier duidelijk nog beginnen. Dat verwacht je haast niet meer als je op een volle camping staat. We aten gegrilde zeebaars en brochettes. 

Onderweg hebben we bij supermercato Conad boodschappen gedaan. Erg mooie supermarkt met veel verse produkten. We kochten er heerlijke proscuito en gekookte ham en erg goede foccacia. De broodjes die we kochten waren weer niet echt heel lekker. 

We stopten ook nog even bij de boerderijwinkel in Perticara voor de putkaas die ik graag wilde proeven. Die verstopten de Italianen voor de Fransen in een put zodat ze die niet konden vinden en daar bleken ze erg goed te rijpen. Het bleek een soort peccorino die best lekker was maar meer geschikt voor door de pasta ofzo en niet perse op brood.

Het zwembad is bij de pijl

Terug op de camping hebben we eerst gezwommen om af te koelen en daarna zijn we gaan lezen onder de tarp achter de lap. Het is anders echt niet te doen qua warmte.

's Avonds koelt het steeds wel behoorlijk af, maar echt koud wordt het niet. Erg leuk zijn de wolken vleermuizen die elke avond tegen zonsondergang in een paar zwermen overvliegen.

Na het eten (brood met kaas en ham) hebben we de boel een beetje opgeruimd en deed ik het afwasje. Rond half 11 gingen we naar bed.